Ook mijn dochter mocht dit jaar een reis uitkiezen, vanwege de beëindiging van haar mbo studie. Ook zij heeft een passie voor het land Amerika. Haar keuze voor dit land verbaasde mij dan ook niet. Toen ik haar vroeg waar zij heen wilde gaan waren dit haar wensen; Las Vegas, Hollywood, San Francisco en de Grand Canyon. Nou, ik hoefde hier natuurlijk niet over na te gaan denken, want Amerika is ook mijn vakantieland nummer 1.
Zelf wilde ik ooit graag terug naar de Universal studio’s. Toen ik 18 jaar was, ben ik hier toen voor het eerst geweest. Een onuitwisbare indruk heeft dit toen op mij gemaakt. Hoe zou het er nu zijn?
Ook mijn dochter mocht dit jaar een reis uitkiezen, vanwege de beëindiging van haar mbo studie. Ook zij heeft een passie voor het land Amerika. Haar keuze voor dit land verbaasde mij dan ook niet. Toen ik haar vroeg waar zij heen wilde gaan waren dit haar wensen; Las Vegas, Hollywood, San Francisco en de Grand Canyon. Nou, ik hoefde hier natuurlijk niet over na te gaan denken, want Amerika is ook mijn vakantieland nummer 1.
Zelf wilde ik ooit graag terug naar de Universal studio’s. Toen ik 18 jaar was, ben ik hier toen voor het eerst geweest. Een onuitwisbare indruk heeft dit toen op mij gemaakt. Hoe zou het er nu zijn?
In deze blog deel ik je mijn verhaal over;
1. 07 november – San Francisco here we come
2. 08 november – San Francisco
3. 09 november – San Francisco – deel 2
4. 10 november – San Francisco – Santa Maria
5.11 november – Santa Maria – Lompoc – Santa Barbara – Los Angeles
6. 12 november Los Angeles – Santa Monica – Walk of Fame
11. Bryce Canyon National Park
13. Las Vegas
11. Death Valley
Op 7 november vliegen n wij met de KLM naar San Francisco. Hier verblijven wij dan in het Hotel Riu Plaza Fisherman´s Wharf. Vanaf de luchthaven gaan wij dan met het ov naar het hotel toe. Wil je je auto parkeren hier in de stad, dan zal je flink in de buidel moeten gaan tasten. Vandaar dat wij besloten hebben, om de auto pas op 10 november te gaan ophalen. Ons huurstation is om de hoek van ons hotel. Dat is echt zo ideaal.
07 november – San Francisco, here we come
Dat was weer een vroegertje vandaag. Onze vliegreis vertrekt om 10.00 uur. Een mooie tijd vind ik zelf. Je moet dan wel om 07.00 uur op de luchthaven zijn, maar dat is nog een nette tijd. Het kan erger 🙂 Onze KLM vlucht vertrekt mooi op tijd. Ah ik zie dat het vliegtuig net aan de gate gezet is. Onze koffie zit erin, nu nog ff werken en dan op naar onze 11 durende vliegreis naar San Francisco.
Nou dat is mij voor 100% meegevallen die vliegreis, want wij hadden totaal geen turbulentie gehad. Onze beenruimte en maaltijden aan boord waren prima. Wat dat betreft ben ik toch een groot voorstander van de KLM. Zij hebben vriendelijk en vaak leuk cabinepersoneel. Ook het rechtstreekse vliegen vind ik een groot voordeel. Het enige nadeel zijn hun vliegticketprijzen. Die zijn vaak hoger, dan de andere luchtvaartmaatschappijen. In ons geval was het de eur 100 meerprijs per persoon waard.
En dit uitzicht kregen wij als beloning
Deze foto ging verkeerd. Ik wilde een foto maken, maar had per ongeluk een filmpje gemaakt. Daar ben ik nu wel heel blij mee.
Het enige waar ik een beetje tegen opzag, waren de wachtrijen bij de Amerikaanse douane. Die zijn altijd zooooo lang. Je kan hier rustig 2 uur in de wachtrijen staan. Maar wij hadden ontzettend geluk, want onze wachtrijen bij de douane waren zelfs nog minder lang, dan die van Schiphol. Ook bij onze controle van de paspoorten, afname van de vingerafdrukken en de irisscans waren wij zo door. Het feest kon dus nu echt gaan beginnen. Iris haar ogen begonnen nu helemaal te stralen, want zij was nu weer in AMERIKA.
Hoe modern zijn wij
Thuis had ik helemaal uitbedacht. Als wij zouden aankomen in San Francisco, dan zouden wij het ov naar ons hotel nemen.
1 x overstappen en dan zouden wij er met een uur zijn. Kosten usd 3,- per persoon. De auto huren wij pas, als wij San Francisco gaan verlaten, omdat een auto in de stad niet nodig is en daarnaast betaal je enorm hoge parkeerkosten. Hier bij ons hotel is dat zo eventjes usd 54 per nacht.
Nou dat pakte allemaal weer even anders uit. De weg naar het ov station was zo gevonden. Bij het loket daar vroeg ik toch maar even of ik goed zat. Dat zat ik, maar op de weg qua kosten zat ik helemaal fout. Die zouden een stuk hoger zijn dan deze usd 3, die ik had bedacht. Nou dan kon ik beter maar een taxi nemen voor die usd 20 meerprijs. Dan heb je nog comfort ook. Zo gezegd zo gedaan.
Mijn tip upload de taxi apps LYFT, Uber en Bolt op je mobiel. Super handig. Je krijgt ook 50% meer voordelige prijzen, dan de standplaatstaxi’s daar. Onze taxi naar ons hotel heeft uiteindelijk usd 46,- gekost en wij waren er binnen 35 minuten.
In het hotel moesten wij nog even een uur wachten, tot wij naar de kamer konden. Dit hotel is dus helemaal volgeboekt. Dat verbaast mij dan ook niets. Een goed hotel en eentje met een perfecte ligging. Dit is het RIU Plaza Fishermen’s Wharf hotel. Hier zit je qua locatie in een nette buurt en je zit zo in de gezelligheid van dit gebied de Fishermen’s wharf.
Na de kamerinspectie en op orde te zijn gekomen, was het nog te vroeg om ons bed in te gaan. Dus hoppa op naar de pier waar de zeeleeuwen liggen. Dit was maar op 5 minuten loopafstand. Het voelde voor mij als vanouds aan hier. Tja wie kan zeggen, dat je hier al voor de 4e x bent. Dit is dan wel in 32 jaar tijd. Er lagen er niet zoveel. Het tafereel was leuk om te zien.
Als je deze pier naar achteren loopt, kan je Alcatraz, de beroemde gevangenis, zien.
Vanuit hier zijn wij nog verder aan de wandel gegaan. Nog even de op boulevard en in de winkelstraat gelopen. Langs de boulevard zie je allemaal toeristenwinkels en een soort van kantoortjes waar je allerlei boottochtjes kunt boeken. Ook zijn hier heerlijke visrestaurants, een hop on hop of kantoor en diverse musea.
Nu begon ik het tijdsverschil wel aardig te voelen. Het was hier inmiddels 17 uur. In Nederland is het 9 uur later, dus reken maar uit. 02 uur ’s nachts voor ons gevoel dus. Iris wilde toch nog wat eten. Dat kwam mooi uit, want tegenover ons hotel zat een IHOP. Hier wilde zij wat pannenkoekjes eten. Ik eigenlijk niets. Ik was te moe om te eten. Mijn keuze voor iets simpels was zo vies, die wil ik maar al te graag gauw vergeten.
Echt geloof mij, wat kan dat lang duren, als een ander eet. Ik kon het wel uitschreeuwen, ik wil naar bed!
Ik was echt kapot moe. In de badkamer later schrok ik van mijn ogen. Rood doorlopen. Oei oei de leeftijd gaat parten spelen hahahaa. Ik was zo blij, dat ik zo vanaf de overkant mijn hotel in kon lopen.
Deze dag was ten einde en ten volle benut weer. Nu gaan wij heerlijk ons bed in en dan zullen wij zeker slapen als roosjes.
8 november – San Francisco stad sight seeing
’s Morgens om 5 uur waren wij klaarwakker. Op zich wel fijn, want dan heb je een lange dag. Tja je moet het maar positief bekijken, zo’n jetlag. Ik had heel wat bezienswaardigheden uitgekozen om te gaan bezoeken. Als eerste zijn wij gaan ontbijten. Nou dat is een aanrader hoor, dat RIU Hotel. Wat een goed ontbijt hier. Er zijn wel heel veel gasten hier, maar er is voor iedereen plaats.
Ik had de receptionist om advies gevraagd omtrent het ov. Je moet hier een MUNI app downloaden en dan kan je een dagkaart (QR code ) voor ca. usd 14 kopen en dan mag je hiermee al het ov in San Francisco gebruiken, inclusief de cable cars. Zo gezegd zo gedaan, dacht ik. Niet dus. Onze mobiele telefoons waren te modern voor die app. Dat ging het dus niet worden. Wij konden wel ergens bij een ticketoffice kaartjes kopen. Alleen deze waren dan wel een stuk duurder en de ticketoffices waren een stuk uit de richting van waar wij heen zouden gaan. Wij hadden toen maar besloten om de route al lopenden te gaan doen en dan terug te gaan met een taxi, als wij het zat waren.
Zo zien de straten er over het algemeen uit. Blokken huizen en straten die hier en daar steil om hoog gaan. Dat was best soms pittig kan ik je zeggen.
Wij zijn als eerste naar de Coit Tower gegaan. Mocht je willen weten wat dit is, klik dan hier voor de uitleg. Aan de voet van de toren heb je een mooi uitzicht op San Francisco en in de verte op de Golden Gate Bridge.
Maar de grootste verrassing kwam nog
Bij toeval ontdekte wij, dat de torendeur open was. Bij binnenkomst zagen wij deze prachtige muurschilderingen, hieronder. De bewaakster was heel duidelijk. De rugtassen moest je voorop je buik dragen of in de hand vasthouden, zodat je de muren niet kon beschadigen. Deze schilderijen zijn uit begin jaren 1930 en allemaal nog intact. Dit was ontzettend mooi om te zien.
Onze volgend te bezoeken punt was China Town. Vanaf de Coit Tower konden wij heerlijk alle heuvels weer naar beneden lopen. Nou dat ga je ook behoorlijk voelen in je benen. Vergis je daar vooral niet in. Het was nog een hele tippel om naar China Town te komen. Maar goed dat was niet erg, want dan zie je San Francisco zoals het echt is en niet alleen van de plaatjes in de boeken of op social media. Toen wij er bijna waren, kwamen wij nog in dit park terecht. Hier was het een gezellig gebeuren. De Chinezen waren heerlijk aan het sporten en zaten hier en daar gezellig op de bankjes bij elkaar. Helaas waren er ook wat zwervers. Niet dat deze tot last waren hoor. Maar ze lopen vaak verdwaasd of mompelend rond.
Hier zijn wij nog een rondje wezen lopen. Aan dit park lag een mooie kerk. Hier zijn wij ook nog even naar binnen gegaan. Deze was van binnen wel erg mooi. Al vond Iris er maar niets aan. Die heeft niet zo veel met kerken.
Vanuit dit park loop je zo China Town in. Het was er gelukkig nog niet zo druk. Ook waren er bijna geen toeristen.
En weer door naar ons volgende punt – Het cable car museum
En daar gingen wij weer klimmen en nog eens klimmen de heuvels op. Maar gelukkig was daar het museum. Dit museum was gratis toegankelijk. Binnen zag je een soort spoelen met erom heen kabels. Hiermee worden de trams omhoog getrokken. Ik kan dit niet anders uitleggen. Wellicht snap je het, als je de foto’s ziet. Hier was tevens een werkplaats en een museumpje.
En weer door naar het volgende punt. De Genadekerk / Grace kathedraal. Deze zijn wij niet in geweest, omdat een kaartje usd 12,00 per persoon kostte. Dat had ik er niet voor over. Ik heb al zo veel mooie kerken en kathedralen in mijn leven gezien, dat ik dit er niet meer voor over heb. Tenzij het een soort van Notre Dame is.
Onderweg kom je van alles tegen.
Maar wat wij nu toch zagen, konden wij gewoonweg niet geloven
Er reed opeens een soort van space auto voorbij. Bovenop de auto zat een grote schotel, die continue aan het draaien was. Aan de zijkanten waren ook van die rare apparaten te zien. Daarom was de auto ons opgevallen. Toen de auto ons voorbij reed, zat er gewoon geen bestuurder in. Ook achterin zat er niemand. Maar hoe kon dit nou? De auto reed netjes in het verkeer en week zelfs uit, toen er bijna een aanrijding was. Ik was totaal verbeisterd, toen ik dit zag. Hoe is dit in hemelsnaam mogelijk? Ik heb de auto in een filmpje kunnen vastleggen. Helaas bleef de auto maar staan.
Je krijgt ook de schrijnende kant van San Francisco te zien. Ik wist niet wat ik zag. Straten vol met zwervers, vuil en tenten. Ook staan er een soort van zombies in de straten. Je ziet hier en daar gewoon mensen in de straat onder een deken liggen. Eentje was zelfs kauwgomplakken van de straat aan het los krabben. Wat een viezigheid allemaal. Verder lopen er heel wat weirdo’s in deze stad. Ik heb nog nooit zo veel gekkigheid bij elkaar gezien en gehoord.
En zo loop je weer van een heel mistroostig gebied in een gebied met mooie gebouwen. Waaronder dit Capitool van San Francisco. Deze bezienswaardigheid was ik compleet vergeten. Wat was ik blij, dat wij hier zo tegenaan liepen. Uiteraard zijn wij hier naar binnen gegaan. Moet je eens kijken hoe mooi dit is.
Ik heb hier binnen een filmpje gemaakt. Het is zo moeilijk om alles op 1 foto te krijgen.
Nadat ons bezoek aan het Capitool zijn wij op weggegaan naar de Painted Ladies. Hier kan je lezen wat dit inhoudt. Daar hebben wij nog heerlijk in het Alamo square park gezeten. Het uitzicht was hier ontzettend mooi.
De inwoners hier houden erg veel van honden. En niet zo maar honden, maar allemaal rashonden. Katten zie je hier helemaal niet. Hier hebben wij even lekker in het zonnetje gezeten en uitgerust.
En nu eentje met de stad Francisco op de achtergrond.
Vanuit hier zijn wij richting ons hotel gegaan. Wij waren er nu wel klaar mee. Zo moe waren wij. Onderweg kwamen wij nog de leuk versierde Halloween tuinen tegen. Dat doen zij wel leuk hier hoor.
Ons hotel ligt echt perfect. Diverse restaurants om uit te kiezen en het is er nog gezellig qua winkeltjes die je kan bezoeken. Vanavond hadden wij gekozen voor het restaurant Applebees. Voordat wij aankwamen bij ons hotel hadden wij al een mooie zonsondergang.
Dit is een erg leuk restaurant waar je goed eten hebt voor niet al te veel geld.
En hier worden ’s avonds de meeste foto’s genomen.
Iris heeft een stappenteller en die gaf aan, dat wij deze dag iets van 32 kilometer gelopen hebben. Ik was met recht kapot moe dus. Zo dus op de foto hahaha.
9 november – San Francisco deel 2
Dit zou een rustdag gaan worden. Jaja, dan moet je niet met mij op reis gaan. Iris wilde zo graag shoppen, dat wij besloten hadden, om naar Union Square te gaan. Hier schijnen de meeste winkels te zijn.
Ook wilde Iris nog graag Lombard street zien. Dit is het meest bochtige straatje ter wereld. Of dat nog steeds zo is, weet ik niet hoor. Wij zijn weer lopend naar Lombard street en Union square gegaan. Geloof mij, na al dat eten in de ochtend, ben je wel heel blij, dat je het er weer af kan wandelen. Lombard street was maar op een half uur lopen afstand van ons hotel vandaan. Vandaar naar Union Square zou het dan ook weer een half uur lopen zijn.
Menig x ben ik deze Lombard heuvel naar beneden wezen rijden. In de andere periodes, dat ik hier was, was dit stukje berg mooier, omdat aan de zijkanten de bloemen in bloei stonden. Maar goed, dat mocht de pret niet drukken. Het speciale voor mij was, dat ik dit x het lopend ging doen. Ik was allang blij, dat ik het niet met de auto hoefde te doen. Niet dat de bochtjes zo spannend zijn hoor. Maar hiervoor de rechte straat op de foto, staat een hele diepe steile helling. Als je hier, vanaf beneden, aankomt moet je naar rechts of naar links. Dat is ook niet het spannende. Maar als er een auto voor je staat, moet je de hellingproef blijven toepassen tot dat jij naar links of naar rechts kan gaan. Tja en dat is het moeilijke, de handrem in een automaat werkt anders dan in een schakelauto. Je moet dit met je linkervoet gaan indrukken en dan met je rechtervoet gas gaan geven. Maar eh…. wat gebeurt er dan als ik mijn voet van de rem afhaal. Oei oei, dat vond ik toen ontzettend spannend. Zeker om dat er een auto achter mij zo wat op mijn bovenlip zat. Je bent natuurlijk bang om naar achteren te glijden.
Lombard street
Lombard Street is een oost-weststraat in San Francisco, Californië. De straat staat bekend als de meest bochtige straat van de wereld, hoewel dit slechts een klein stukje van de gehele straat betreft. Dat stuk is slechts één huizenblok lang, maar telt acht scherpe haarspeldbochten. Dit bochtige stuk van Lombard Street loopt over Russian Hill, waar de meeste motels van San Francisco staan.
En natuurlijk een eigenwijze dochter, die nooit eens op de foto wil gaan. Zucht……
10 november – op naar Santa Maria
Vandaag stond de rit naar de plaats Santa Maria op de planning, met een tussenstop in de plaats Monterey. Route, wegnummer 1, is een prachtige kustweg. Deze loopt vanaf San Francisco naar Los Angeles. Het jammere is, dat deze weg weer in onderhoud is. Halverwege kan je dus niet verder naar het zuiden rijden. Vandaar dat wij er voor gekozen hebben om bij Monterey, de route 101 te nemen naar onze overnachtingsplaats Santa Maria. Ik had speciaal de plaats Santa Maria uitgekozen, omdat hier mijn geliefde restaurant van de keten Cracker Barrel is. Deze restaurants heb je niet overal zitten, dus als het even kan plan ik één van mijn verblijven in de buurt bij zo’n restaurant.
Dit is de route, die wij gereden hebben. Ergens heb ik een verkeerde afslag genomen en hebben wij een stuk binnendoor gereden. Dat was zeker geen straf, zo mooi en rustig was het daar. Wij reden hier door de mooie beige bergen met groene bomen door. Ook af en toe door de aardbeivelden.
De kustweg 1 is ontzettend mooi. Je rijdt vaak langs de kustlijn met prachtige vergezichten. Het jammere is, dat je niet overal even uit kan om een foto te maken. Eerst dacht ik zie ik nou allemaal haaien in de zee zwemmen. Dichterbij gekomen zagen wij, dat het allemaal zwemmers met surfboards waren.
Het leek mij best wel koud dat water. Maar gezien het aantal zwemmers, ook zonder surfpakken, zal het wel meevallen dan. De buitentemperatuur was nu zo’n 25 graden. Echt een zomers gevoel dus.
Hu wat zijn dat nou?
Je komt hier dus van alles tegen 🙂 Wij reden een bocht door en toen zagen wij in de verte van alles af en aan vliegen naar een rots. Aha vogels. Maar wat zijn dat nou voor een grote vogels. Nou ja, even de benen strekken, stukkie lopen op het strand en dan er maar even naar toe lopen. Het bleken allemaal pelikanen te zijn.
Op het strand lagen er ook allemaal van die reuze schelpen.
En wat een rust hier. Dit zagen wij allemaal om ons heen. Links, rechts en voor ons.
11 november – Santa Maria – Lompoc – Santa Barbara – Los Angeles
Dit is onze route vandaag.
Een onuitwisbare ervaring.
Onze eerste stop was in het stadje Lompoc. Niet dat ik dat gepland had hoor, maar ik zag allemaal mooie muurschilderingen en die moest ik even op de foto zetten.
En toen hoorden wij een raar geluid, dat wij totaal niet konden thuis brengen. Het was net een geluid van een aantal startende Harley Davidson motoren bij elkaar. Maar dat was het toch ook weer niet. Het was ook niet te vergelijken met 10 zware motoren die voorbij kwamen. Je voelde het geluid helemaal in je lijf doordreunen. Ik kan het niet anders omschrijven. Ik was er een beetje beduusd van. Ik zag opeens, dat er mensen allemaal naar de lucht aan het kijken waren en iets aan het opnemen waren. Ik zag toen dit;
Ik zei toen tegen Iris, is dit nou wat ik denk dat het is. Gaat er nou gewoon een raket de lucht in. Zie ik ze nou vliegen?
Ik heb die hele raket vanaf die witte rookpluim helemaal naar boven zien gaan. Gelukkig heb ik nog iets vast kunnen leggen. Maar ja wat was dit nou? Ik schrok er best wel van. Gelukkig kwam er net een auto aanrijden, toen wij naar boven aan het kijken waren. De mensen in de auto hebben mij kunnen uitleggen wat dit nou was. Het bleek een satelliet te zijn, die met een raket de ruimte ingeschoten was. Pfff gelukkig maar. Maar zeiden deze mensen nog, schrik straks niet, want die raket komt weer met een noodvaart op aarde knallen. Dat geeft een behoorlijke klap. De raket hebben wij inderdaad van heel hoog naar beneden zien komen. Een klap was het inderdaad.
Later realiseerde ik mij, dat ik niet ver voor de plaats Lompoc allemaal auto’s in de berm zag staan. Toen zei ik nog tegen Iris wat zouden die mensen bij die auto’s nou aan het doen zijn. Ach dacht ik toen, het is zaterdag een vrije dag voor die mensen, die gaan daar zeker ergens de bossen in en dan naar het strand toe. Nou niet dus. Wat een mooie en bijzondere ervaring was dit.
Dit heb ik nog online kunnen vinden over deze lancering;
Hierna ben ik de rest van de schilderijen, in de plaatsje, op de foto gaan zetten.
En vanuit hier zijn wij weer door naar het zuiden gereden. Onderweg hebben wij op het strand nog even de benen gestrekt.
Wat sprong daar nou uit het water? Hé wat leuk, dolfijnen of zijn het nou haaien. Het zullen wel dolfijnen zijn, toch?
Onderweg kwamen wij nog in het plaatsje Santa Barbara terecht. Dit lag op de route naar Los Angeles. Dit plaatsje wilde ik nog eens graag zien. Ik kende het, van horen zeggen, als een plaatsje voor vooral ouderen. Zou dat kloppen? Nou dat gingen wij dan maar eens bekijken. Toen wij van de snelweg afkwamen, zagen wij nog een bord, dat hier een missiepost bezocht kon worden. Nou dan maar hier ook maar even naar toe. Als je er dan toch bent, dan maar meepakken.
Dit hieronder is de missiepost van Santa Barbara. Uitleg; Mission Santa Barbara
De Mission van Santa Barbara, ook wel ‘Queen of the Missions’ genoemd, werd in de achttiende eeuw door Spaanse franciscanen in gebruik genomen als religieuze buitenpost. Vanuit deze missiepost probeerden zij de inheemse bevolking tot het christendom te bekeren. De kerk is nog altijd in gebruik. Het interieur dat achter de Romeins aandoende façade schuilgaat is prachtig, je vindt er veel kunstwerken van de Chumash-indianen. Het complex huisvest eveneens een museum, waar voorwerpen van de Chumash tentoongesteld zijn en aandacht is voor de geschiedenis van Santa Barbara.
De entree voor deze missiepost was eur 12,- Wij zijn er niet naar binnen gegaan en zijn er alleen even rond wezen lopen. De kerk, rechts op de foto, konden wij niet in, omdat er een bruiloft gaande was. Hierna zijn wij richting downtown Santa Barbara gegaan.
Santa Barbara, stadscentrum voor de toeristen, is erg leuk en zeer rustig. De auto kan je er zo parkeren en de hoofdstraat is autoluw gemaakt. Hier en daar zijn er luxe winkels en restaurants. Er zijn in de hoofdstraat leuke houten stoelen neergezet. Hier zat menig oudere op. Het publiek was hier dan ook inderdaad ouder.
Deze meneer was zelfs in slaap gevallen.
Dit is het prachtige theater in Santa Barbara.
State Street
State Street is het bruisende winkelhart van Santa Barbara. Aan weerszijden van deze lange straat vind je winkeltjes, restaurantjes, koffietenten en terrasjes. Je kunt de straat uitlopen tot aan het strand en Stearns Wharf en met een elektronisch busje terug tegen een minimale vergoeding.
In de hoofdstraat kwamen wij dit leuke restaurant cq winkel nog tegen. Haha hoe kan je het bedenken, wij die koffie gingen drinken in een Turkse winkel. Daar zit je dan voor in Amerika haha.
Tja wat moet je dan gaan bestellen. Het één zag er nog lekkerder uit, dan het ander. Ik heb gekozen voor Turkse koffie choco en een stuk noga. Het was niet te drinken die bagger. Het prijskaartje voor ons beiden was; usd 18,- Ach ja het ging om de beleving, denk ik dan maar
Hier en daar zie je wat leuke beelden in de stad staan. Soms leken deze net echt.
12 november – Los Angeles
Thuis heb ik een lijstje van Iris opgekregen van de te bezoeken punten in Los Angeles. Al jarenlang hoor ik deze wensenlijst als ik het maar even over Amerika heb. Mijn kinderen zijn ook al meerdere keren in Amerika geweest. Alleen waren zij heel erg jong, ik geloof 3 en 4 jaar oud, toen wij aan deze kant van Amerika waren. Je kan je dus wel voorstellen, dat toen zij haar vakantie mocht uitkiezen, dat het Amerika ging worden. Ook zij heeft, net als haar moeder, een grote voorliefde voor Amerika.
Los Angeles is qua verkeer een gekkenhuis. Zeker in de spits.
Gelukkig had ik een hotel geboekt, dat op een half uur rijden van onze te bezoeken bezienswaardigheden lag. Maar dat pakte weer eens anders uit. De files. Wat een verschrikking is dat. Wil je ergens heen, dan is het afslag hier afslag daar en dat gaat maar door. Ik ben zo blij met mijn google maps op mijn mobiel, anders had ik echt niet geweten hoe ik steeds bij mijn hotel moest komen. Het is hier continue goed opletten op de weg. Zo rijd je 20 km per uur, dan weer 100 en dan moet je weer in de ankers omdat er een file is. De afslagen en opritten volgen elkaar binnen no time op. Vandaar de files en vooral in spitstijd. Onderweg heb ik gelukkig nog wel even de mooie wolkenkrabber skyline van Los Angeles kunnen vastleggen. Soms zijn files nog wel eens handig 😊
Hoe gaat het met parkeren? Gaan wij per ov? Dat waren allemaal uitzoekklussen, voordat ik de stad in ging. Het Ov is hopeloos hier. Dat zou mij heel veel tijd gaan kosten. Zo’n twee uur te bezoeken punt. Nou dan maar per auto en de parkeerkosten voor lief nemen. Gelukkig was het zondag en zou het rustiger zijn. Dat was een aanname, die ik deed. Mijn hoop was, dat het dan minder druk zou zijn. Gelukkig klopte dat ook.
Iris al haar wensen gaan in vervulling
Onze eerste bezoekpunt was the Walk of Fame. Qua parkeren; hier kan je voor niet al te veel geld parkeren in de Hollywood/Cherokee garage. Je loopt dan vanuit de parkeergaraage zo The Walk of Fame straat op. Op deze lange boulevard (straat) zie je allemaal tegels, met daarin een ster en de naam van een acteur/zanger of een ander beroemd persoon erin gegraveerd/gebeiteld. Nu dat ik dit tik meen ik ooit ook tegels met handafdrukken erin gezien te hebben. Dit keer heb ik deze niet gezien en geloof mij, ik heb de boulevard aan weerszijden afgelopen. Het was er gezellig druk. Een hoop neon reclame, verklede personen die op de foto met je willen ( voor een tip natuurlijk), winkels, cafés, restaurants en uiteraard heel veel souvenirwinkels.
Ook hier waren er weer erg veel zwervers. Heel veel verslaafden. Opvallend is dat je overal wiet lucht ruikt. De zwervers liggen hier gewoon op de boulevard. Stinken joh, dat wil je niet weten..
Na zo’n 2 uur zijn wij verdergegaan. Dit x stonden de letters Hollywood op ons programma. Gelukkig had ik mijn huiswerk weer gedaan. Waar moet je nou gaan staan voor het beste zicht op dit woord Hollywood. Dat had ik vooraf natuurlijk even opgezocht . Dit was volgens google bij de last house on the Mulholland. Nou dat werd kronkelend naar boven rijden. Het was hier nog een heel doolhof. De prachtigste huizen staan hier. Eindelijk hadden wij de spot gevonden. Jammer genoeg, maar wel heel begrijpelijk, kon je de straat waar het beste uitzicht was niet doorrijden naar boven. Deze was afgezet voor de bewoners hun rust. Ik kon gelukkig even de auto aan de kant zetten en Iris naar boven laten lopen. Zo veel ruimte om hier je auto neer te zetten was er dus niet. Overal stonden er ook borden verboden te parkeren. Als je al zag, wat een auto’s hier naar boven kwamen in die 20 minuten dat ik daar aan het wachten was, nou dan snap ik die bewoners wel die hier voor gekozen hebben. Iris had haar foto, dus mission completed.
Ons volgend te bezoeken punt was Beverly Hills. Hier kan ik weinig over zeggen, buiten, dat wij hier rondgereden en gekeken hebben vanuit de auto. Ik vond het niet de moeite waard om hier uit te gaan. Ik heb er toen voor gekozen, om door te rijden naar ons laatste punt Santa Monica. Hier zouden wij langer gaan blijven en uiteten gaan. Iris wilde graag de pier met kermisattracties verlicht zien. Het parkeren hier is wel gemakkelijk, maar trap er niet in om meteen één van die betaalde parkeerplekken te nemen. Die zijn namelijk hoog in prijs. Door even rond te rijden kwam ik bij een mall (winkelcentrum) uit. Hier vielen de parkeerkosten enorm mee. De mall van Nordstrom was dit. Vanuit deze garage loop je zo de winkelstraat in. Wat een gezellig gebeuren hier. Ook hier weer de geijkte, winkels, restaurants en souvenirwinkels.
Santa Monica Pier
Toen werd het tijd voor het strand en de pier. Wat een mooi strand hier. Er is hier een soort van boardwalk/ looppad over het strand naar de waterlinie met wat eetkarren erop. Je zal maar honger krijgen op weg naar het water.
Op de pier zijn er kermisattracties. De prijzen voor zo’n attractie, nou daar ga ik het maar niet over hebben. Wat een geld zeg. Het was hier behoorlijk druk. Wij zijn hier uiteten gegaan. De prijzen vielen wel mee. Wij hebben heerlijke fish and ships gegeten. Toen wij buiten kwamen, was alles gezellig verlicht.
WORDT VERVOLGD
0 reacties