3 mei Schiphol – San Francisco

3 mei van Schiphol naar San Francisco

Vanochtend was het een vroegertje. Om 05.00 uur ging de wekker. Stefan heeft Mirjam, Elly en mij naar de luchthaven gebracht. Het was nog even gedoe, want ik was gisteren vergeten te tanken. Sta ik bij de pomp, is er geen benzine. Dan naar de volgende pomp, die werkte ook niet. Dus weer de auto in en door naar de volgende. Daar deed mijn pinpas het niet meer. Zucht… Nou, dan maar naar de luchthaven en dan gaat Stefan straks maar tanken. Daar begon het waarschuwingslampje van de benzinemeter al te branden. Gelukkig zijn wij ANWB-lid 🙂

Op de luchthaven verliep het vertrekritueel goed en snel. In de lounge – het gebied bij de winkeltjes en gate-toegangen – kon ik even in de relaxmodus gaan.

Na een hele intensieve week thuis was ik hier echt aan toe. Ik ben nog nooit zo chaotisch aan een reis begonnen. Dat komt waarschijnlijk ook door mijn rugklachten; je kunt dan niet alles even snel doen. Alles gaat in etappes. Hier heb ik nog even met Stefan gebeld. Hij was thuisgekomen met de auto. Bij het tankstation onderweg naar huis deed ook zijn pinpas het niet. Storing? Geen idee.

Nu zitten wij dan eindelijk in het vliegtuig van KLM naar San Francisco.

Elly had op de luchthaven nog een verrassing voor ons. Met een knipoog naar mij pakte ze deze uit haar tas: daar kwamen de blauwe YourTravel-brillen tevoorschijn. Die had ze van onze Amerika-bijeenkomst, van een maand geleden, nog bewaard. Ik was ze compleet vergeten. Superleuk, want blauw is ook de kleur van mijn YourTravel-bedrijfslogo.

De vliegreis is perfect verlopen. Geen noemenswaardig geschud of getril. We hadden leuk KLM-personeel aan boord – allemaal gezellige praters. Het is toch ideaal dat al je eten en drinken bij KLM inbegrepen is? De vliegtijd was zo omgevlogen. Maar ja, wat wil je met acht kleppers samen?

En wat een geluk hadden wij. Wij hadden een zeer goed uitzicht op de Golden Gate bridge.

Auto ophalen: De auto ophalen was ook zo gepiept. Twee medebestuurders opgegeven – je weet het maar nooit met mijn rugklachten. Maar toen… Toen ik onze huurauto zag – een Ford Transit-bus – kreeg ik even een kleine hartverzakking. Wat een unit! Het leek wel een vrachtwagen.

Nou, daar begon het gehannes met al onze bagage. Hier een koffer, daar een koffer, nee toch daar… enzovoort. De koffers zijn op de eerste bank gestald, omdat ze niet naar achteren konden rollen. Te smalle paadjes. Tja, de bus is echt alleen bedoeld voor vervoer van 15 personen. Dat wisten we van tevoren wel hoor – het laatste gedeelte bedoel ik dan. Het verdere gepuzzel lieten we even voor wat het was. Dat gingen we later wel uitvogelen, als we allemaal weer 100% bij de les waren.

Toen begon het zoeken naar de uitgang van het wagenpark. Weggetje hier in, weggetje daar in… Na 20 minuten heen en weer rijden met die bak vonden we de uitgang in de parkeergarage. Geen logica in te vinden.

Van daaruit zijn we direct doorgereden naar ons hotel, dat maar op 15 minuten rijden lag. Iedereen ingecheckt, koffers op de kamer gezet en even opgefrist. Gelukkig kun je met make-up een hoop verdoezelen. Haha!

Daarna zijn we naar de Golden Gate Bridge gegaan. We zijn nog even uitgestapt bij wat uitzichtpunten. Uiteraard zijn er weer tig foto’s genomen. Haha, wel leuk om mee te maken! We zijn over de Golden Gate Bridge gereden en hebben daarna nog een mooie route door de natuur genomen. En je raadt het al: klik klak en weer door 🙂

Rond 18.30 uur waren we allemaal zo gaar als boter. Dus op naar de eerste Amerikaanse eetcafé-ervaring, genaamd Denny’s. Hier waren we heel goedkoop uit met onze kleine 55-plusmaaltijdjes. Ons hotel – het Aluxor Hotel – zat om de hoek. Gesloopt maar voldaan is de dag afgesloten.

WORDT VERVOLGD